OpenLetter.

Wydaję mi się, że z każdym kolejnym przybyciem do Czerska czegoś tu ubywa. Może i nie tylko mi się to wydaję, ale tak jest. W tygodniu, z każdym dniem coraz bardziej tęskni mi się za tym miastem, jednak po paru godzinach tu spędzonych chce wracać do Trójmiasta.

I chyba uświadomiłam sobie dlaczego tak jest. Mam tu ogrom niedokończonych spraw, które męczą, które nie dają mi tu odpocząć. Ale zgodnie z moją naturą wolę to wszystko olać, niech zdycha powoli, najlepiej w zapomnieniu, omijając mnie z daleka.

Jutro na śniadanie poproszę formatowanie dysku zawartego w mojej głowie.

Mój czasoumilacz.

Anty-anomia

Pamiętam dokładnie jak rok temu, na właśnie pierwsze wyjście wiosennego słońca napisałam notatkę "Wiosna, ach to ty". Jej, tak wiele się pozmieniało. Mogę chyba powiedzieć, że wszystko. Dosłownie wszystko. Ale jeszcze bardziej niepokojące a zarazem ekscytujące są zmiany, które nastąpią. To jest takie coś, co wisi w powietrzu i dobrze to czujesz.
Mrrr, jeszcze zajęcia na 14:15 dopiero. I to nic, że wejściówka, to nic, że protoplanety, badania astrobiologiczne i paleobiogeochemiczne.
Jest pięknie.

Wtedy też pięknie było.